De stad en zijn onvaste muren

De Japanse auteur Haruki Murakami (geb. 1949) is na een valse start – zijn eerste in het Nederlands vertaalde boeken haalden net 600 exemplaren – uitgegroeid tot een hooglijk gewaardeerde schrijver. Iedere nieuwe titel van hem komt direct op de bestsellerslijst. Zo ook dit boek, waarin hij op zijn eigen wijze vorm geeft aan de zoektocht van een eenling naar de motieven van zijn vroegere vrienden om hem zo’n zestien jaar eerder zonder enige uitleg uit hun vriendengroep te stoten. Hij vertelt over diens ervaringen in het grensgebied tussen droom en werkelijkheid en zijn pogingen zijn bestaan te duiden. Tsukuru Tazaki ziet zichzelf als een onbeduidende figuur, maar komt er naarmate het verhaal vordert achter dat anderen wel een zekere waardering voor hem hebben. Murakami schrijft onderkoeld in een vlotte stijl waarin al het overbodige is weggelaten. Daarbij vermengt hij typisch Japanse aspecten met elementen uit de Westerse cultuur. Daarin is hij uniek voor een Japanse auteur en dat maakt dat ook dit boek zeer toegankelijk is voor zowel Japanse als niet-Japanse lezers.    

Anna, een jonge schrijfster, keert na 20 jaar terug op de Amsterdamse Wallen waar zij in de jaren 80 en 90 haar jeugd doorbracht bij haar moeder, een raamprostituee. Na een hevige ruzie is Anna daar vertrokken en heeft ze nooit meer contact gehad met haar moeder, maar nu wil zij in kaart brengen wat haar jeugd als hoerendochter eigenlijk voor haar betekent. In die zoektocht stuit zij op de nooit volledig opgehelderde moord op haar moeder en de werkelijke dader. Bij haar pogingen het raadsel op te lossen ontmoet zij vroegere buurtbewoners, komt zij in gevaar en blijkt het geheugen onbetrouwbaar. Net als zijn zeer succesvolle, verfilmde romans ‘Dichter op de Zeedijk’ (1995) en ‘De oesters van Nam Kee’ (2000) situeert de (scenario)schrijver (1954) zijn jongste werk in de Amsterdamse buurt die door de plaag van junkies en vervolgens de toeristenplaag in verval is geraakt. Spannende, vanuit wisselend perspectief vertelde en geraffineerd opgebouwde roman over de zoektocht naar identiteit, waarin de moeder-dochterrelatie, de afwezigheid van een vader en schaamte over je afkomst enkele van de vele motieven zijn.Bekijk hier de documentatie

  Debuutroman van de Nederlandse journalist (1970) die veel discussie opriep. David is een jonge joodse Amsterdammer, die door zijn donkere uiterlijk op een Marokkaanse jongere lijkt. Om zich af te zetten tegen zijn Amsterdamse (Oud-Zuid) kakkineuze milieu en uit nieuwsgierigheid gaat hij op zoek naar zwarte vrouwen, eerst in de Bijlmer en later in Amerika. Hij ontdekt dat hij daar gediscrimineerd wordt vanwege zijn uiterlijk. Een roman waarin scherpe tegenstellingen worden neergezet tussen culturen die in Nederland naast elkaar bestaan. Degene die de grens oversteekt, hoort uiteindelijk nergens meer bij. Het boek is vol vaart geschreven, hard en rauw, al maakt de herhaling van vergelijkbare gebeurtenissen het soms wat voorspelbaar. De dwarse houding van de 21-jarige hoofdpersoon, die vooral confronteert en provoceert, levert uiteindelijk geen nieuwe inzichten op, maar wordt zeer onderhoudend verteld. Als hij in twee verschillende werelden niet blijkt te passen, gaat hij op zoek naar een nieuwe omgeving.