Blauwbaard
Pauline Slot
Productinformatie "Blauwbaard"
Maria en Edu vormen een hecht echtpaar. Ze hebben de last van hun afzonderlijke verledens van zich afgeworpen en graven nu naar de geschiedenis van anderen. Zij als psychiater in de behandelkamer, hij als archeoloog in Pompeji.Dan meldt zich bij Maria een geheimzinnige patiënte en ontmoet Edu voor het eerst in vijftien jaar zijn vroegere geliefde. Vanaf dat moment verandert hun leven en worden ze belden op de proef gesteld. In haar tweede roman opent Pauline Slot het kamertje van Blauwbaard en laat ze zien wat in de liefde het daglicht niet verdragen kan. Edu en Maria betalen een prijs voor wat zij niet van elkaar weten. Maar hoe hoog is de prijs voor kennis?Over Zuiderkruis:[... Volkskrant[... NRC HandelsbladEr is geen andere conclusie mogelijk dan dat Pauline Slot met dit debuut de meesterproef glansrijk heeft doorstaan. - Odile jansen in TrouwHier is een schrijfster aan het woord die weet wat ze wil. - Hans Warren in PZCPauline Slot debuteerde begin 1999 als literair auteur met de roman Zuiderkruis, waarvan datzelfde jaar ruim 50.000 exemplaren verkocht werden. Vertaalrechten gingen ondertussen naar Duitsland en Italië.
Eigenschappen "Blauwbaard"
| Auteur: | Pauline Slot |
|---|---|
| Genre: | Psychologische roman |
| Onderwerp: | Relatieproblemen |
| Aantal pagina's: | 267 |
| Jaar van uitgave: | 2003 |
Aanmelden
Vergelijkbare boeken
En het vergeten zo lang
Wat niet veel mensen zullen weten is dat de beroemde Chileense dichter en Nobelprijswinnaar Neruda getrouwd was met een Nederlandse vrouw: Maria Hagenaar. Schrijfster Pauline Slot (1960) geeft haar voor het eerst een stem in deze historische roman. Voor haar vijfde boek reisde Slot, die debuteerde met 'Zuiderkruis', over drie continenten en sloeg talloze naslagwerken na, waarvan ze verslag heeft gedaan op haar weblog. De roman is opgedeeld in zeven delen; hoewel het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van Maria, gebeurt dit in de derde persoon. Het huwelijkse geluk was kortstondig omdat Neruda al snel minnaressen kreeg. Hij wijdde aan hen talloze gedichten, maar nooit een aan Maruca, zoals hij zijn vrouw noemde, noch aan hun dochtertje*. Het verhaal laat zien hoezeer Maria/Maruca aan haar man verbonden bleef hoewel ze al na een paar jaar gescheiden leefden. Zowel letterlijk, ze zijn nooit officieel gescheiden, als figuurlijk, doordat hij haar leven bleef beheersen. Slot maakt met haar kleine ode aan deze vrouw in een heldere stijl duidelijk hoe pijnlijk dit leven in de schaduw van zijn roem was.