As in de tas

Twee maanden na het overlijden van zijn vader besluit Jelle, zoon van Hugo Brandt Corstius, de as van zijn vader uit te strooien in de Middellandse Zee. Hoewel de fietstochten met zijn vader nooit langer dan twee dagen duurden (daarna kregen ze ruzie), besluit hij in ruim twee weken daar naartoe te fietsen. De tocht is herkenbaar voor de lange afstandsfietser, maar het gaat vooral om de persoonlijke herinneringen van de auteur aan zijn bijzondere vader, al dan niet waar gebeurd, dat weet ook de zoon niet. Die herinneringen zijn vaak bizar, maar de wijze waarop de auteur hierover vertelt, is ontroerend. Uit alles spreekt een machteloos gevoel van liefde voor een vader die dat soort gevoelens nauwelijks toeliet. Ieder hoofdstuk wordt voorafgegaan door een eenvoudig kaartje van de route die daarna beschreven wordt. De auteur schrijft alsof alles hem overkomt, maar bovenal is het een enorme prestatie om op deze onvoorbereide manier zo'n tocht te maken en daar zo'n mooi, prettig lezend, maar vooral aangrijpend reisverhaal aan over te houden, dat je ondanks de persoonlijke teint in een adem uitleest..