Biecht aan mijn vrouw

Psychologische roman van De Loo [1946], die bekend is van ‘De tweeling’ en het recente ‘Kenau’. Net als in ‘De tweeling’ gaat het verhaal over twee zussen. Noor en Eva hebben elkaar jaren niet gezien als Noor, de jongste, vanuit Amsterdam naar de Achterhoek afreist om Eva te bezoeken. Het doel is Eva te confronteren met een bijna dertig jaar oud, zeer precair familiegeheim. De twee zussen, allebei rond de vijftig, zijn zo verschillend van karakter en levensinstelling dat de kloof tussen hen onoverbrugbaar lijkt. Het ongemakkelijke bezoek brengt bij beide vrouwen oud zeer naar boven, zoals de scheiding van hun ouders en de ziekte van hun moeder. De onthulling van het geheim zet de zussenrelatie op scherp en legt een bom onder hun gezinnen. Het verhaal is spannend en vlot geschreven, het wisselt per hoofdstuk van perspectief van de ene zus naar de andere. Steeds meer puzzelstukjes uit het verleden maken de familiegeschiedenis compleet. Een echte pageturner, geschikt voor een groot (vrouwelijk) publiek.

Een psychologische roman over vriendschap, ouder worden en de geheimen die huizen herbergen. Een jonge vrouw is getuige van een auto-ongeluk en er ontstaat een bijzondere band tussen haar en de oudere gewonde vrouw, Dominique. De rol van Dominique wordt steeds groter in haar leven en haar vrienden worden achterdochtig. Dan ontdekt ze dat haar vader een dubbelleven leidde en meerdere geheime relaties had. Er ontspint zich een familiedrama vol plotwendingen, intriges, geheime relaties, mysterieuze brieven en jaloezie. Dominique vertoont gelijkenissen met Zola’s maîtresse en woont in hetzelfde appartement, en de geschiedenis lijkt zich te herhalen. In zachte, toegankelijke stijl geschreven. Tatiana de Rosnay (Neuilly-sur-Seine, 1961) is een Frans-Britse schrijver van vele bestsellers, waarvan 'Haar naam was Sarah' de bekendste is. Wereldwijd werden er meer dan elf miljoen exemplaren van verkocht. Haar boeken zijn in meer dan veertig talen verschenen en een aantal ervan is verfilmd.

Pieter Waterdrinker (1961) staat na negen boeken vermoedelijk in de top 5 van miskende romanciers in Nederland. Nooit een grote prijs, nooit een waanzinnige bestseller. Dat gebrek aan erkenning ervaart hij blijkbaar zelf ook als onrechtvaardig, want in deze 'autobiografische vertelling' geldt het Hollandse prijzencircuit als 'corrupt'. De rode draad in deze roman is de ellende die een schrijver zich op de hals haalt door van zijn uitgever een voorschot van tienduizend euro te vragen voor diens bestelling van een heel 'persoonlijk' boek naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de Russische revolutie van 1917. Hij heeft eigenlijk geen zin meer in schrijven over Rusland en de Sovjet-Unie, waarvoor de belangstelling in Nederland blijkbaar heel matig is. Maar zijn zwager heeft het geld nodig en de ziekten van poes Ljolja kosten ook een fortuin. Hij komt op het briljante idee om van de Tsjaikovskistraat 40 in Sint-Petersburg het epicentrum van historische gebeurtenissen én van zijn eigen avonturen in Rusland te maken. En dat levert weer wondermooi vertelde, frivole en melancholische verhalen op. Wie wil lezen wat er gebeurde vóór, tijdens en na de Oktoberrevolutie en dat alles verpakt in de eigen levensgeschiedenis van de auteur, neme dit moedige boek. Twee tragedies ineen.

Op feestjes en tijdens etentjes wordt Herman Koch vaak op meewarige toon gevraagd naar zijn "Finse periode'. Hij doet er zelf ook lacherig over, en dat heeft alles te maken met de ongeloofwaardigheid van zijn verblijf in Finland. Een lange, onhandige jongen van negentien die ervoor kiest om op een zeer afgelegen plek op het land en in de bossen te gaan werken. Het klinkt wellicht romantisch, maar dat was het niet. Zijn moeder was kort ervoor overleden en Herman ging erheen om weg te zijn van zijn vader en diens nieuwe vriendin, en om uit te stellen wat hij eigenlijk allang wist. Veertig jaar later is Koch terug in Finland en stuit hij op een dichtbundel die expliciet verwijst naar zijn eerdere verblijf. Niet langer kan hij deze periode afdoen met een grap. Hij neemt zijn eigen geschiedenis onder de loep, onderzoekt hoe herinneringen werken en hoe hij dit verhaal kan vertellen zonder de werkelijkheid te besmeuren.