Verloren grond

Een realistisch beeld van het dagelijkse leven op het platteland in de jaren vijftig van de twintigste eeuw in Oost-Turkije van een Zaza gemeenschap. We volgen drie generaties van boeren in hun strijd om het bestaan. In de winter van 1915 vallen de Russen een dorp in Oost-Turkije binnen; een grootmoeder en haar kleinzoon zijn de enigen van de familie die overleven. De kleine jongen groeit op tot een zachtmoedige man. Hij trouwt met een meisje uit een ander dorp en vestigt zich daar; twee zoons en een dochter blijven in leven. Luxe, elektriciteit, medische zorg ontbreken in deze afgelegen Koerdisch alevitische gemeenschap. Een dorpsleraar komt voor anderhalf jaar met ijzeren discipline in een vreemde taal de kinderen de leuzen over het Vaderland bijbrengen. Miran moet voortaan Mehmet heten; hij heeft net leren lezen als de leraar weer vertrekt. Vader breekt zijn been, het wordt net op tijd afgezet in het ziekenhuis. Het vee wordt verkocht, het gezin verhuist naar vaders geboortedorp, maar de grond die hij daar bezit is inmiddels door anderen in gebruik genomen; zij zijn niet welkom. Deze debuutroman van de Nederlands-Turkse jurist (1977) is een indrukwekkende familiekroniek, geïnspireerd op de familie van de auteur zelf. Kleine druk.