Compassie

Een nieuw boek van Stephan Enter geldt inmiddels als gebeurtenis. Zijn minutieus observerende proza met doorwrochte thematiek, al opvallend in het debuut 'Winterhanden', kwam tot bloei in een liefdesroman en een ontwikkelingsroman en culmineerde in de vrienden-van-vroeger roman 'Grip'. 'Compassie', in weerwil van wat toonaangevende kranten beweren (weersproken door Frits Abrahams), valt niet tegen. Een in de liefdesrelaties doorknede veertiger komt door een internetdate in contact met een half-Duitse vrouw, een promovenda, die zelf onervaren is in relaties. Hij vat liefde voor haar op en beredeneert deze liefde, maar met de seksualiteit wil het niets worden. Tot in intieme details (en mooi) is deze seksualiteit beschreven. Bij de man is er bij voortduring een weten van de beëindiging van de relatie. Door het vertellen in de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd komt de worsteling nog urgenter naar voren. De uitkomst van deze mooie roman laat een prachtige omkering zien. Schijn en wezen staan tegenover elkaar. Een fatale gebondenheid is er die over de grenzen van de liefdesrelatie gaat.