Zijn jongen

Productinformatie "Zijn jongen"
Een autobiografische roman van Carry Slee over het overlijden van haar vader, haar kindertijd en het omarmen van je eigen identiteit. Vader Slee heeft het eeuwige leven. Dus dat hij nu overleden is, zal wel weer één van zijn grappen zijn. Terwijl Carry Slee halsoverkop naar haar moeder rijdt om te achterhalen of het nieuws inderdaad klopt, blikt ze terug op haar jeugd waarin diezelfde moeder een grote rol speelde. Maar hoe dichter ze bij haar ouderlijk huis komt, hoe meer haar vader op de voorgrond treedt, met al zijn verschillende gezichten. In vlotte, zeer toegankelijke stijl geschreven, vanuit het ik-perspectief van het hoofdpersonage. Carry Slee (1949) is een bekende Nederlandse schrijver van boeken voor kinderen en volwassenen. Ze schreef vele boeken en won meerdere prijzen, zoals de Prijs van de Jonge Jury en de Prijs van de Nederlandse Kinderjury. Een aantal van haar boeken werd succesvol verfilmd..
Eigenschappen "Zijn jongen"
Auteur: Carry Slee
Onderwerp: Familierelaties, Identiteit, Jeugdervaringen, Vaders
Aantal pagina's: 221
Jaar van uitgave: 2023

0 van 0 beoordelingen

Geef een beoordeling

Deel jouw ervaringen met andere leesclubs.


Vergelijkbare boeken

Naar de vuurtoren
Een Victoriaanse familie met acht kinderen brengt de zomervakantie door op het eiland Skye van waaruit een tochtje op zee naar de vuurtoren wordt gepland.
Zen en de kunst van het motoronderhoud
Een vader en een zoon maken per motorfiets een tocht door Noord-Amerika. Het gaat meer om het reizen dan om ergens te komen. De hoofdwegen worden vermeden, de voorkeur gaat uit naar kronkelende, beboste zijwegen. Het boek gaat niet over wat hen op deze reis overkomt, maar over de bespiegelingen die door wat ze zien in hen worden opgeroepen. Veel gefilosofeer, over de zin van het leven, over waarden en over religie. De roman drukt het levensgevoel uit van de generatie van linkse intellectuelen die zich aan het begin van de jaren tachtig, teleurgesteld over het uitblijven van maatschappelijke veranderingen, terugtrok uit het politieke leven om zich aan levensbeschouwelijke zaken te wijden. Het succes van deze roman is onderwerp van veel studie geweest. Hoewel het tamelijk sentimenteel en betuttelend is, werd het een cultboek.
Luister
Een psychologische roman over vriendschap, identiteit en schuld, die zich afspeelt in het Parijs van de jaren tachtig en het heden. In 1989 vertrekt de twintigjarige Marie halsoverkop uit Nederland. Ze gaat in Parijs aan de slag als au pair. De stad, de taal, het werk in een ingewikkeld Frans gezin; in alle opzichten is het een harde reset. Haar volwassenwording wordt in 2015 opgerakeld door de aanslagen in Parijs, waarbij een oud-docent betrokken is. In het verhaal ontwart Marie de knoop van haar eigen geschiedenis.‘Luister’ is soepel en talig geschreven, vanuit het perspectief van Marie. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep.Sacha Bronwasser (1968) is schrijver, spreker, kunsthistoricus en curator. Ze debuteerde in oktober 2019 met 'Niets is gelogen'. Korte verhalen van haar hand verschijnen onder meer op kunstplatform Mister Motley en in de theaterreeks Uitgelezen Verhalen..
De as van mijn moeder
De auteur (1930-2009) van deze autobiografische roman was een gepensioneerde onderwijzer uit New York, waar hij in als kind van Ierse immigranten werd geboren. Na de dood van een zusje gaat het gezin terug naar Ierland. De vader is vaak werkeloos - en nog vaker dronken - en het steeds groter wordende gezin leeft in bittere armoede in Limerick. In dit boek beschrijft McCourt zijn jeugd, van zijn zesde tot zijn negentiende jaar. Het is een 'struggle for life', gezien door de ogen van een kind: vol verwondering, naïef, soms cru en steeds ontwapenend. Bij nauwkeurige lezing blijkt hoe knap dit boek is geconstrueerd: het vertellersperspectief en de keuze voor de tegenwoordige tijd leveren, zonder sentimenteel te worden, een ontroerend en levendig beeld op van een trieste jeugd in het Ierland van de jaren dertig en veertig. Franks vader wil dat zijn kinderen bereid zijn om voor Ierland te sterven, de pastoor vindt dat je je leven moet geven voor het geloof: '...ik vraag me af of er nog iemand is die wil dat we blijven leven', luidt het even laconieke als cynische commentaar. Kreeg de Pulitzer Prize 1997 voor biografie. Verfilmd (1999) door regisseur Alan Parker.
Dat beloof ik
Een jong meisje dat opgroeit in een gewelddadig probleemgezin dat constant verhuist, krijgt de kans niet om haar plek te vinden en worstelt met haar identiteit.
De familieblues
Yvonne Kroonenberg heeft mensen gevraagd naar verhalen over hun familie. Men mocht bellen of mailen en de respons was groot. Terugblikken en gedachten over haar eigen familie wisselt ze af met deze verhalen. Ze zijn ingedeeld naar familielid waarover verteld wordt: zussen, broers, moeders, vaders, schoonzussen, zwagers, ooms en tantes. De meeste contacten binnen families lopen niet altijd even soepel, vaak is er jaloezie, ruzie, leeft men langs elkaar heen of herhalen patronen zich. Werd vader door zijn vader genegeerd of zonder liefde opgevoed, dat is de kans groot dat hij dat bij zijn eigen zoon ook doet. Soms blijven problemen voortduren, ook al is een familielid al lang overleden. Familie zit in je bloed, je ontkomt er niet aan. Vandaar de titel: Familieblues. Herkenbare en daardoor soms geruststellende verhalen, prettig om te lezen. In deze bewerking in gemakkelijk Nederlands van het gelijknamige boek (2011)* is de tekst eenvoudig en zijn de zinnen kort zonder moeilijke woorden. Overzichtelijke tekstblokken, bijna elke zin begint op een nieuwe regel. Bedoeld voor mensen met een kleinere woordenschat of voor wie om wat voor reden dan ook prijs stelt op lectuur in eenvoudig Nederlands. Voorzien van het keurmerk Makkelijk Lezen. Duidelijke druk, nostalgische omslagfoto.
Indische duinen
De ik-figuur, in Nederland geboren, is lid van een Indisch repatriantengezin dat zich met zijn Japanse-bezettingstijd-ervaringen in 'gastvrij' Nederland tracht te handhaven. Op de zoektocht naar zijn wortels stuit hij op feiten die hem zijn familie leren waarderen - met name zijn gehate gestorven vader. Historische feiten, herinneringen in flashback en eigentijdse belevenissen brengt de auteur (1946) zonder nostalgie bijeen in een bijzondere roman met goede sfeertekeningen. De stijl is recht voor zijn raap. Scherp en helder analyserend spaart de auteur zichzelf daarbij ook niet. Hartverwarmend zijn z'n gevoel voor humor en optimisme.
Parnassia
In 1942 stuurt een Joods echtpaar uit Middelburg hun vierjarige dochtertje Rivka ‘uit logeren’ bij een domineesgezin in Zeeuws-Vlaanderen. Voortaan heet Rivka Anneke en ze moet leugens vertellen over haar afkomst. De kleuter went al snel aan de nieuwe situatie, aan haar nieuwe papa en mama en aan het christelijk geloof, al moet ze vaak wel terugdenken aan haar oude leventje en haar oorspronkelijke ouders. Na de oorlog komen Rivka’s vader en broer om haar op te halen, maar de pleegouders willen haar niet meegeven en ‘Anneke’ wil ook niet opnieuw naar een onbekende toekomst. Anneke probeert haar verleden weg te stoppen, maar vaak lukt dat niet, wat later voor veel problemen zorgt. Toch zal ze een keer de waarheid onder ogen moeten zien. Dit boek is een vereenvoudigde versie, met korte zinnen en eenvoudige woorden, van de gelijknamige roman. In tegenstelling tot het oorspronkelijke werk wordt het verhaal hier chronologisch verteld, omdat dat makkelijker leest voor mensen met leesproblemen. Toch komen historische context en psychologische implicaties goed tot hun recht.