De hofdame

"Het enige verhaal' van Julian Barnes is een pijnlijk mooie roman over eerste liefde – en de levenslange gevolgen daarvan. Begin jaren zestig. In een saaie voorstad van Londen brengt de negentienjarige student Paul de zomermaanden door in zijn ouderlijk huis. Op aanraden van zijn moeder schrijft hij zich in bij de plaatselijke tennisclub. Tijdens een toernooi ontmoet hij Susan: achtenveertig jaar oud, zelfverzekerd, ironisch, overdonderend. Susan is getrouwd, met twee volwassen dochters. Paul en Susan worden elkaars geliefden. In "Het enige verhaal' kijkt Paul jaren later terug op de zomer die zijn leven voorgoed veranderde, op de daaropvolgende jaren samen en hoe dit leven uiteindelijk, heel langzaam, uiteenviel.

Hoofdpersoon van dit boek is Aynur, de moeder van de auteur. Zij groeide op in een armoedig en stoffig dorp zonder stromend water en elektriciteit in het oosten van Turkije, als negende van elf kinderen (waarvan er maar drie volwassen werden) van ongeletterde Zaza’s. Als tiener woont ze in Izmir, ontmoet ruimdenkender mensen en haar man en krijgt twee kinderen. Later - als het gezin in de Bijlmer woont - vindt ze een baan, ontwikkelt zich en scheidt uiteindelijk van haar gefrustreerde, geweldadige man. Op zijn unieke, sobere en meeslepende toon beschrijft Murat Isik het leven en de strijd van zijn moeder om te ontsnappen aan een leven in geestelijke en materiële armoede. En tegelijkertijd van het proces van schrijven van dit boek: zijn aanpak, de gesprekken met zijn moeder en zijn introspectie. Zijn bekroonde werken 'Wees onzichtbaar' en 'Verloren grond' - en nu dit boek - zijn een verrijking voor de Nederlandse literatuur. Betoverend mooi geschreven. Boeiend voor een groot publiek, van begin tot eind. In deze sterk uitgebreide editie van het Boekenweekessay 2019 gaat de auteur (1977) dieper in op zijn moeders leven en ook op het leven vol tegenslagen van zijn grootmoeder.

Vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog laat de moeder van Rachel en Nathaniel haar kinderen achter onder de hoede van een onbekende onderhuurder. Ze noemen deze man De Mot omdat hij vooral ’s nachts actief is. Via De Mot komen de kinderen in aanraking met een kleurige stoet mensen die zich kort over de kinderen ontfermen. Het verhaal wordt verteld door Nathaniel. Hij is veertien jaar als zijn moeder vertrekt. Via de vrienden van De Mot raakt hij betrokken bij obscure zaken. In het tweede deel werkt Nathaniel bij de overheid en ziet hij kans om in archieven iets te weten te komen over de rol van zijn moeder tijdens en na de oorlog. Deze roman gaat over de groei naar volwassenheid en de zoektocht van Nathaniel naar zijn moeder.

Deze bekroonde en soepel vertaalde roman voor een breed publiek van de bekende Ierse auteur (1955) met als hoofpersoon het titelpersonage is gebaseerd op en een ode aan zijn in 2000 overleden moeder. Nora is weduwe en moet vier kinderen, twee jongens en twee meisjes, opvoeden. Ze verkoopt hun huisje bij de zee en krijgt haar oude kantoorbaan terug. Toen ze er vroeger werkte, was het al een minderwaardige baan voor de jonge slimme vrouw en tijdens haar huwelijk proefde ze ervan om van haar vrijheid te genieten. Daarom weert ze zich kranig tegen een bazin die haar het leven zuur maakt. We zien knap geschilderd hoe Nora stap voor stap in het nogal conservatieve provinciestadje Enniscorthy met vallen en opstaan haar eigen weg gaat, zonder dat men zich van haar afkeert. Ze gaat op zangles en wil in het koor zingen. Ze wordt zekerder van zichzelf en weet door dreiging met protest haar zoon Connor te redden van een lager klasniveau. Oudste zoon Dolan interesseert zich voor fotografie en dochter Aine wordt in die jaren zestig politiek bewust (begin van de Troubles). Een prachtboek..

Naar aanleiding van de dood van haar vader die aan de ziekte van Alzheimer leed, schreef Nicci Gerrard dit boek. Ook haar schuldgevoel speelde daarbij een rol. Tijdens de ziekteperiode van haar vader had zij te weinig aandacht voor hem. Een zeer rijk boek waarin alle mogelijke aspecten van de ziekte, de diverse stadia en alle mogelijke consequenties en gevoelens naar voren komen. Ook aan de orde komen de naasten, de artsen en de wetenschap, kunstenaars en schrijvers, die een of andere rol spelen met betrekking tot de zieke. Het gaat over het verlies van geheugen, verlies van status – wat betekent dat? Het gaat over de ontkenning, over maskering. Vooral ook over het verlies van jezelf, het verlies van het contact met partners en kinderen en vice versa. Het boek bevat eindeloos veel voorbeelden met ieder weer de eigen emoties. In vele opzichten zal het verhaal zeer herkenbaar zijn voor mensen die op enigerlei wijze met dementie te maken hebben. Met een uitgebreide bronvermelding in eindnoten en een literatuurlijst. Nicci Gerrard is een bekende schrijfster van onder meer thrillers, die zij samen met haar man schrijft onder het pseudoniem Nicci French.

In oktober 2008 verscheen van Catherine Keyl 'Catherine & Friends, over eten & emotie'*. In dat boek interviewde zij negentien bekende Nederlanders over hun herinneringen aan het het eten in hun jeugd, hun eetgewoonten, wat ze het liefst eten en zij vroeg hen een recept te geven. Uit die negentien geïnterviewden werden er voor dit boekje voor mensen die moeite hebben met lezen, tien gekozen onder wie Joop Braakhekke, Danny de Munck, Sonja Bakker en Gerda Havertong. De interviews zijn ingekort en herschreven in heel eenvoudige taal, net als de recepten. Dat zijn dezelfde als in 'Catherine & Friends', maar weer versimpeld wat tekst en aanwijzingen betreft, al is het recept van Catherine zelf, Cocquilles met Noilly Prat, tamelijk exclusief vergeleken bij de overige recepten voor 2, 4 of 6 personen die wel algemeen verkrijgbare en betaalbare ingrediënten bevatten. Eenvoudige pocketuitgave met als omslag een collage van portretfoto's van de tien Bekende Nederlanders in kleur. Bij elk interview dezelfde foto, nu in zwart-wit; de receptfoto's vervielen. Duidelijke schreefloze letter, overzichtelijke lay-out. Voorin een inhoudsopgave, geen receptenregister.

De ervaringen van een Amerikaanse vrouw in de 21e eeuw als godsdienstfanaten aan de macht zijn in de Verenigde Staten.

Dit boek bevat het levensverhaal van Waris Dirie, nomadendochter uit Somalië en tegenwoordig bekend fotomodel en actief bij de Verenigde Naties. Ze vertelt over de schoonheid van haar land, de liefde voor haar familie en de ervaringen uit haar jeugd, waarvan de traditionele besnijdenis het tragische dieptepunt vormt. Dan volgt de vlucht voor een gedwongen huwelijk, het leven in de hoofdstad en vervolgens de reis naar Londen, waar na diverse andere baantjes en verwikkelingen rond paspoort en verblijfsvergunning, haar carrière als fotomodel begint. Behalve als veelgevraagd fotomodel geniet de auteur tegenwoordig vooral bekendheid door haar strijd tegen de nog steeds wijdverspreide genitale verminking van vrouwen. Een vlot geschreven, boeiend levensverhaal van een strijdbare vrouw, die in haar leven en werk de kloof tussen Afrika en de westerse wereld overbrugt. Het boek bevat een aantal pagina's met zwartwitfoto's van de auteur en haar familie.