Het beste wat we hebben

In New York worden vier jongens, begin twintig, vrienden voor het leven. Ze ontdekken hun seksuele geaardheid, werken aan hun carrière en het leven lijkt hen toe te lachen. Ondanks de nauwe band die ze met elkaar hebben, kan en wil Jude zijn geheimen niet met zijn vrienden delen. Hij slaagt er niet in zijn verleden te verwerken en het lijkt erop dat ontsnapping aan de demonen uit zijn jeugd onmogelijk is. De lezer wordt meegenomen naar een duistere wereld van kindermisbruik. Hij realiseert zich dat het onmogelijk is de wonden die ontstaan zijn door het misbruik te helen. Deze omvangrijke roman die van begin tot eind de lezer overweldigt, is shockerend maar ontroert ook door de onvoorwaardelijke vriendschappen. Dit is de tweede roman van de auteur (1975) en stond op de shortlist van de Man Booker Prize 2015..

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna. Griet op de Beeck (1973) was tien jaar lang dramaturg in het theater. Daarna ging ze schrijven voor Humo en De Morgen. Voor haar debuutroman Vele hemels boven de zevende ontving ze De Bronzen Uil Publieksprijs 2013 en het boek werd genomineerd voor de ako Literatuurprijs 2013 en de Academica Literatuurprijs 2014.

Wanneer Puck en haar moeder hun huis verruilen voor een villa, verandert het leven van de vijfjarige Puck compleet. Na amper geld te hebben om rond te komen, kunnen ze nu alles krijgen; alleen zijn zij niet meer met zijn tweetjes. Al het geluk dat zij nu ineens ervaren, wordt betaald met Pucks jeugd en vrijheid. De stiefvader van Puck vindt het namelijk leuk om Puck drie keer per week te wassen, af te drogen met zijn handen en vingers te plaatsen op plekken waar vingers niet horen te zijn. Puck wil vragen aan meester Hofslot of het normaal is dat ze wordt afgedroogd met zijn handen, maar ze durft het niet; straks wordt Ome Meneer boos. Bij wassen blijft het niet, want Puck moet steeds meer doen. Na jaren van misbruik is Puck niet meer het meisje dat geniet van het speelgoed dat ze krijgt en eet of praat ze niet meer. Deze debuutroman van Kim van Kooten (1974) is gebaseerd op ware gebeurtenissen, namelijk op de jeugd van een vriendin. Het boek is, ondanks het onderwerp, op een luchtige en vlotte manier geschreven, waardoor je je inleeft in het personage. Een heftig onderwerp dat op luchtige manier beschreven is, zal het goed doen bij lezers..

Het zuidoosten van Nederland, de jaren vijftig van de twintigste eeuw, een mannenkloostergemeenschap met jongenspensionaat: broeder Bonaventura is hier getuige van seksueel misbruik, sadisme en vernedering van de jongens in het pensionaat door de kloosterlingen. Bonaventura doet zelf niet mee met de misdadige praktijken, maar zwijgt erover net als iedereen. Maakt dit hem medeplichtig? Is het lafheid? Indringende roman over seksueel misbruik en misdadige praktijken binnen de rooms-katholieke kerk.

De hoofdpersoon Lise probeert als vijftienjarige overeind te blijven in het gezin waar haar ouders veel ruzie maken en waar ze tussen moet bemiddelen of moet kiezen om te zwijgen. Waar incest dreigt te zijn, maar niet wordt uitgesproken. En ze niet weet hoe ze moet leven. Ze voelt zich erg eenzaam op school, en krijgt een relatie met een docent. In het tweede deel van het verhaal is Lise volwassen en werkzaam als arts in opleiding. Ze heeft een eetprobleem, maar vindt dat het haar sterk maakt. Ze worstelt met de zieke kinderen, met het leven en met relaties en gaat ondanks alles door en probeert iemand te worden. Vanaf de eerste pagina wordt je als lezer meegezogen in deze intense roman. Nare gebeurtenissen blijven verborgen en weggelachen. Het is geschreven in een prachtige, sobere stijl, kenmerkend voor de auteur (1973).