Tsjaikovskistraat 40

Pieter Waterdrinker (1961) staat na negen boeken vermoedelijk in de top 5 van miskende romanciers in Nederland. Nooit een grote prijs, nooit een waanzinnige bestseller. Dat gebrek aan erkenning ervaart hij blijkbaar zelf ook als onrechtvaardig, want in deze 'autobiografische vertelling' geldt het Hollandse prijzencircuit als 'corrupt'. De rode draad in deze roman is de ellende die een schrijver zich op de hals haalt door van zijn uitgever een voorschot van tienduizend euro te vragen voor diens bestelling van een heel 'persoonlijk' boek naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de Russische revolutie van 1917. Hij heeft eigenlijk geen zin meer in schrijven over Rusland en de Sovjet-Unie, waarvoor de belangstelling in Nederland blijkbaar heel matig is. Maar zijn zwager heeft het geld nodig en de ziekten van poes Ljolja kosten ook een fortuin. Hij komt op het briljante idee om van de Tsjaikovskistraat 40 in Sint-Petersburg het epicentrum van historische gebeurtenissen én van zijn eigen avonturen in Rusland te maken. En dat levert weer wondermooi vertelde, frivole en melancholische verhalen op. Wie wil lezen wat er gebeurde vóór, tijdens en na de Oktoberrevolutie en dat alles verpakt in de eigen levensgeschiedenis van de auteur, neme dit moedige boek. Twee tragedies ineen.