Alsof het voorbij is

De twintigjarige studente Ana Jurić is afkomstig uit Kroatië dat zij als kind is ontvlucht tijdens de in 1991 begonnen Joegoslavische oorlog. In 2001 studeert ze in de Verenigde Staten. Ze heeft lang geprobeerd de gruwelen van de oorlog achter zich te laten, maar het verleden blijft haar achtervolgen. Dit blijkt nog lastiger dan zij van tevoren had gedacht. Daarom besluit ze een reis te maken naar Zagreb met de bedoeling het verleden te verwerken. Het verhaal is opgebouwd uit twee, op een fijne manier aaneengeregen tijdlijnen en is bijzonder omdat de gebeurtenissen beschreven worden vanuit het onbevangen, apolitieke perspectief van een kind. De beschrijving van hoe de zorgeloze wereld van een tienjarig meisje ineenstort door de conflicten en moordpartijen mist zijn uitwerking niet; het is een boeiend relaas, dat zo levensecht is opgetekend dat het haast memoires lijken. Emotionele clichés worden zorgvuldig vermeden, hetgeen de roman extra krachtig maakt. Debuut van de Amerikaanse schrijfster (1987) van Kroatische afkomst.

Wanneer een negenjarige jongen in New York op zoek gaat naar informatie over zijn vader die bij de aanslag op 11 september 2001 is omgekomen, vindt hij iets anders dan hij verwachtte.

Vier alpinisten (Paul, Vincent, Martin en Lotte) hebben in hun studententijd in de Noorse Lofoten enkele klimtochten gemaakt. Ze zijn elkaar uit het oog verloren en komen na twintig jaar bijeen voor een reünie in Wales. Paul en Vincent reizen samen met de Eurostar door de Kanaaltunnel en worden aan de overzijde opgewacht door Martin en Lotte, inmiddels getrouwd. Via hun herinneringen en gesprekken wordt duidelijk dat er tijdens een van die tochten iets ingrijpends is gebeurd, dat hun levens op dramatische wijze heeft gestuurd. Uit de wisselende perspectieven in de vier delen blijkt dat de drie totaal verschillende mannen gefascineerd zijn (geweest) door de cynische, stuurse Lotte, die een hoofdrol speelt in de twee cliffhangers. Deze alpinisten- en reünieroman is spannend, prachtig geschreven, heeft haarscherpe observaties, boeiende personages, een feilloze compositie en existentiële thema's, over bereikbare onsterfelijkheid, de waarde van vriendschap, het gevaar om risico's te nemen en 'grip' te verliezen en de onmogelijkheid om terug te gaan naar 'vroeger'. In een woord: fenomenaal!

Een bekende natuurkundige, wiens carrière in het slop zit, krijgt bij toeval de kans om in een klap zijn relatieproblemen op te lossen, zijn carrière een nieuwe impuls te geven en misschien de energieproblemen van de wereld op te lossen.

Met deze roman keert Arnon Grunberg (1971) terug naar zijn vroege werk. De karakters zijn boeiend, wereldvreemd, soms bizar en absoluut onweerstaanbaar. De jonge Zelda kijkt terug op een vreemde episode in haar leven, waarin de oudere Jona en de aantrekkelijke Per boeiende rollen spelen. Met name Jona intrigeert mateloos met zijn scherpe inzicht in het menselijk defect en zijn vaak grappige banaliteit. De verwevenheid van Zelda en Jona is – als je geluk hebt – herkenbaar voor iedereen die liefde en vriendschap niet wil ontwarren, ongeacht de soms fysieke afstand of afstand in tijd. Het verhaal intrigeert door de onverwachte eigenaardigheden van de personages en de verrassende wendingen en inzichten. De stijl is voortreffelijk en sprankelend. Iedere zin is raak en de manier waarop het palet aan personages is samengesteld is Grunberg op zijn best. Het verhaal eindigt net zo verrassend als de karakters van de personages zijn, je ziet het als lezer allemaal niet aankomen en daar ligt de grote kracht van de meesterverteller. Dit is misschien wel zijn beste werk. Zeer sterke roman over de vriendschap en relaties tussen bijzondere personages, bezien vanuit het gezichtspunt van een jonge vrouw. Soms bizar, soms met scherpe inzichten.