Violeta

De ervaringen van een Amerikaanse vrouw in de 21e eeuw als godsdienstfanaten aan de macht zijn in de Verenigde Staten.

Deze fin-de-siècle klassieker deed in zijn tijd veel stof opwaaien. De hedendaagse lezer herkent ook nu nog een bijzondere roman die een heel eigen plaats in de Nederlandse literatuur heeft verworven. Het leven van de 'fijnbesnaarde' heldin Hedwig wordt van haar jeugd tot haar dood beschreven, waarin vooral de worstelingen met haar seksualiteit, haar stand en haar doodsverlangen ontleed worden. Maatschappijkritisch en psychologisch drama. Met een uitgebreide toelichting van docent klassieke talen Els Meeuse en een voorwoord van de auteur bij de 2e druk in 1904. Kleine druk. In 1982 verfilmd door Nouchka van Brakel.

Een historische roman over Anna Witsen (1855-1889), gesitueerd in Amsterdam, Parijs, Utrecht, Lage Vuursche en de literaire kringen van de Tachtigers. Zingen is Anna’s grote geluk. Ze heeft de stem, het talent en de ambitie, maar een carrière als zangeres is voor een meisje uit haar milieu eind negentiende eeuw ondenkbaar. Met de opkomst van de vrouwenbeweging breekt echter een nieuwe tijd aan. In stil verweer oefent Anna haar stem en haar verzet, en zet de eerste stappen in de muziek en de liefde — maar dan blijkt dat ze buiten de macht van haar familie heeft gerekend…‘Wat stilte wil’ is in een zachte en invoelende literaire stijl geschreven. Een roman voor een breed tot literair lezerspubliek met interesse in historische verhalen over vrouwen in de kunst. Arthur Japin (Haarlem, 1956) is schrijver van romans als ‘Vaslav', ‘Kolja’ en 'De zwarte met het witte hart’. Hij behoort al meer dan vijfentwintig jaar tot de belangrijkste Nederlandstalige auteurs en zijn werk is wereldwijd vertaald en veelvuldig bekroond.

De nu in het Nederlands vertaalde roman uit 1946 was de eerste bestseller van een Afro-Amerikaanse vrouw. De auteur (1908-1997) werkte als journalist in de zwarte wijk Harlem. Ze beschrijft met veel oog voor detail het armoedige, harde leven daar, in de 116th Street. Hier bewoont de zwarte Lutie een ellendig appartement, na een mislukt huwelijk. De schrandere vrouw wil één ding: een toekomst voor haar en haar achtjarig zoontje Bub. Ze probeert tot het uiterste haar eigen American dream te verwezenlijken, maar haar huidkleur en haar fysieke schoonheid werken tegen haar. Zo komt de huismeester haar fysiek te na. Intussen draaien haar gedachten dezelfde rondjes, want ze is steeds weer terug bij af. Dat heeft ultieme gevolgen. Het boek is pamflettistisch, een woedende aanklacht tegen het door en door racistische Amerika. Het is ook een krachtige roman over wat geïnstitutionaliseerd racisme doet met mensen. Een boek dat de lezer meesleept, zeker gezien het nog steeds bestaande racisme in de VS. Om deze reden is het boek ook interessant voor jongere lezers. Een geweldige, indringende roman.

Alma wordt door haar ouders in 1939 vanuit Polen naar Amerika gestuurd. Ze vormt samen met haar neefje Nathaniel en Ishimei, zoon van de Japanse tuinman, een hecht groepje. Maar tijdens en na de oorlog is de samenleving zo vijandig dat Alma met Nathaniel trouwt ondanks haar grote liefde voor Ishimei. Als Alma veel later in een bejaardenhuis woont, vertelt ze haar geschiedenis aan haar verzorgster, Irina die zelf geheimen uit haar verleden moet verwerken. Aan de hand van de ervaringen van de kinderen worden historische gebeurtenissen op een gevoelige en ontroerende manier beschreven: Jodenvervolging, discriminatie in de Verenigde Staten, kindermisbruik, de opkomst van aids. Het is ook een prachtig liefdesverhaal van verschillende mensen die tegen de verdrukking en heersende moraal elkaar blijven ontmoeten. Ondanks alle tragedies is het een opgewekt verhaal over echte mensen die in weerwil van alle tegenwerking hun geluk proberen te vinden. Eigenlijk zijn het allemaal korte verhaaltjes die aan elkaar geregen worden tot een realistische achtergrond van een grote liefde. De in de Verenigde Staten wonende Chileense auteur (1942) is een van de bekendste Spaanstalige auteurs

Het leven van drie generaties Zweedse vrouwen.

Dita Dorachova (Praag, 1929) kwam in 1944 in het concentratiekamp Auschwitz terecht. In haar barak richtte Fredy Hirsch een schooltje op. Boeken waren verboden door de nazi's, er mocht alleen gespeeld worden. De acht boeken waaruit de bibliotheek van het schooltje bestond waren dus levensgevaarlijk. Dita Dorachova bewaarde de boeken onder haar jurk. De Spaanse schrijver Antonio Iturbe kwam dit verhaal op het spoor in een boek van Alberto Manguel. Hij raakte gefascineerd, zocht Dorachova op en schreef deze gemakkelijk toegankelijke roman. Hij bleef daarbij dicht bij de feiten en bij de getuigenissen die hij gebruikte. Zijn bewondering voor Dorachova steekt hij niet onder stoelen of banken. Dat geldt ook voor zijn opvatting dat onderwijs en cultuur basisingrediënten zijn van de menselijkheid.

De beroemdste roman van de Colombiaanse winnaar van de Nobelprijs voor literatuur 1982. José Arcadio Buendia is 24 als hij het dorp Macondo sticht, ergens in Zuid-Amerika. Op zeer hoge leeftijd sterft hij als een krankzinnige. Zijn zoon Aureliano neemt de leiding over en vol verlangen om sociale misstanden te verbeteren ontketent hij tal van revoluties. Het dorp groeit uit tot een stad dankzij een grote bananenplantage. Stakingen dwingen de firma echter de exploitatie te staken. Radicale veranderingen, die in vele generaties Buendia worden doorgevoerd, zijn niet in staat Macondo te redden. Een uiterst spannend boek dat in fictie de trieste realiteit schetst van het Zuid-Amerikaanse volk.