Na Mattias

Matroos Ismaël vertelt over zijn avontuurlijke reis met een walvisvaarder. Moby Dick, de witte walvis, heeft ooit een been van de kapitein afgebeten. Verblind door weerwraak stuurt de kapitein zijn bemanning steeds weer de zee op om Moby Dick te vangen. De reusachtige witte walvis is slim en richt een ware ravage aan. De Amerikaanse klassieker uit 1851 is voor deze editie herschreven in een eenvoudige taal. Het verhaal is ingekort, met weglating van uitvoerige beschrijvingen, filosofische beschouwingen en moeilijke namen. Het verhaal is spannend en bevat flink wat actie. Het taalgebruik is direct, met veel dialogen en korte zinnen. Begrippen waarmee de hedendaagse lezer niet zo vertrouwd is, worden in de context verklaard. De bladschikking is ruim: gebruik van een duidelijk leesbaar lettertype, schikking in tekstblokken en veel witruimte. Het boek kreeg het vignet 'Makkelijk Lezen' en is geschikt voor jongeren en voor volwassenen met een geringe woordkennis of beperkte leesbeheersing Opnieuw een herkenbaar verhaal over een gebeurtenis van een gewoon persoon in de serie 'Beeldboek'. Wie kent dat niet, aangesproken te worden door een vreemd iemand, terwijl je daar helemaal geen zin in hebt? In dit verhaal is het een alcoholist die met e

Om zijn Iraanse moeder nog één keer te zien, reist de in Nederland in ballingschap levende Abdolah met zijn vrouw naar het voor hem veilige Dubai. Daar treft hij zijn zus, met wie hij nooit gesproken heeft over de tijd dat ze door het regime gevangen was gezet, en zijn moeder, die dementerend is. De kunstenaar in Abdolah besluit mee te gaan in de ‘fictieve wereld’ die zijn moeder regelmatig betreedt en haar niet te corrigeren. Uiteindelijk realiseert hij haar grootste wens (met hem naar Mekka te gaan) door haar mee te nemen naar de grote moskee in Abu Dhabi. In het verhaal van hun ontmoeting speelt ook Abdolahs fascinatie voor het kunstmatige (fictionele) Dubai een rol. Daarnaast raakt hij gecharmeerd van de steeds opduikende gastvrouw Nastaran die mogelijk een van de buitenlandse agenten van het Iraanse regime is. Fictie en non-fictie lopen op diverse manieren door elkaar en dat is het meest intrigerende aspect van dit niet van een genreaanduiding voorziene, zeer persoonlijke boek. Abdolahs stijl is er nog steeds niet een voor fijnproevers, maar is minder exotisch dan eerder het geval was.

De moeder (gestorven in 2012) van Maarten ’t Hart (1944) groeide op in Maasland in een streng gereformeerd gezin, trouwde met de streng gereformeerde grafdelver ’t Hart en hertrouwde met haar jeugdliefde. Het strenge geloof (alles is zondig), haar wantrouwen, haar angsten, haar jaloezie, koppigheid, haar afkeer van veranderingen (’geen denken aan’, was haar adagium) bepaalden haar levensgang. Ze werd beheerst door de vermeende ontrouw van haar echtgenoten. Ondanks haar kuren had Maarten ‘t Hart een sterke band met haar. In gesprekken bespreekt hij met haar geloofszaken en (de eigenaardigheden van) haar gezins- en familieleden, die soms een komisch effect hebben. Hij stelt zijn redelijkheid (en ongeloof) tegenover de godsdienstwaan en paranoia voor van alles en nog wat van zijn moeder. ‘t Hart geeft in een gevarieerde stijl in brieven, dialogen, jeugdherinneringen een intrigerend en respectvol beeld van zijn moeder. Hij tekent genadeloos het streng christelijke milieu waaruit de hij stamt en is in deze roman de boeiende chroniqueur van deze voorbije wereld.

Evenals in  ‘Knielen op een bed violen’ keert Siebelink terug naar het gezin Sievez en hun kwekerij in Velp. Dit keer staat niet de vader centraal, die in de ban raakt van een streng-christelijke groepering, maar zijn vrouw (de titelfiguur) en hun beider zonen. Tijdens een oudejaarsnacht waarin hij vergeefs wacht op zijn broer Thomas, denkt de inmiddels 73-jarige oudste zoon Ruben terug aan hoe hij voor zijn moeder het leven draaglijk probeerde te maken, verlangend naar haar liefde, terwijl zij meer gaf om zijn jongere broer. Deze op zijn beurt verlangde naar de erkenning van zijn vader die liever een dochter had gehad. In korte hoofdstukken schrijft Siebelink vooral sfeervolle scènes over het  verlangen en teleurstelling bij zowel zoons als moeder.

  Een vuistdikke (573 blz.) literaire roman over politiek, terrorisme en de condition humaine. De lezer volgt het verhaal van Paul Raison in het Frankrijk van 2026. Raison is topambtenaar voor de Franse regering. Hij wordt contactpersoon voor het onderzoek dat de geheime dienst uitvoert wanneer een terroristische dreiging zich aandient. De Franse presidentsverkiezingen zijn in aantocht en omdat de zittende president na zijn tweede termijn niet kan worden herkozen, maakt extreemrechts veel kans op winst. Een realistische nepvideo toont de onthoofding van prominente kandidaten. Ondertussen gebeurt er van alles in het privé- en gezinsleven van Raison. Intelligent en gedetailleerd geschreven. Met name geschikt voor een literaire lezersgroep. Met enkele zwart-witillustraties.Michel Houellebecq (Saint-Pierre, 1958) is een wereldberoemde schrijver, essayist en dichter. Zijn werk wordt in meer dan dertig landen uitgegeven en won meerdere literaire prijzen, zoals de Austrian State Prize for European Literature, de Oswald Spengler Prize en de Prix Décembre. ‘Vernietigen' is zijn achtste roman.

Een vrouw maakt, om de dood van haar vader te verwerken, een reis door Frankrijk naar het idyllische plekje van haar jeugd, waar ze haar eerste vriendje had. De rivier staat symbool voor de tijd: ook wat geweest is, keert niet terug. Poëtisch en melancholiek geschreven roman met bespiegelingen over het leven. Veel informatie over de plekken die de hoofdpersoon in Frankrijk bezoekt. Joke Hermsen (1961) is filosofe en romanschrijfster. Voor lezers die houden van diepgang en voor francofielen.

Het gevecht om een kist tussen moeder en zoon in de openingsscène is tekenend voor wat volgt. Deze kist is de metafoor voor wat de zoon wil weten en de moeder niet kwijt wil. De eerste en laatste zin van het boek tekent hun beider leven: ’We stonden tegenover elkaar, mijn moeder en ik’, culminerend in de kernzin: ’Jij een verhaal, ik een pil’ (76). Met het notitieblok in de hand reist Van Dis in de maanden voor haar overlijden met zijn moeder door Nederland naar bekende plekken en onbekende familieleden. Zo ontfutselt hij haar de verhalen over haar familie, haar echtgenoten, haar ervaringen in de beide wereldoorlogen, herinneringen die zij altijd voor hem verborgen heeft gehouden. Als reactie op haar ervaringen vlucht zij in de esoterie. Afstoten en aantrekken, maar ook afstand nemen en afstandelijkheid bepalen hun relatie. Verantwoordelijkheidsgevoel en respect winnen het uiteindelijk. Een sterke, afwerende, zwijgzame moeder tegenover een gevoelig en hunkerend kind dat zich altijd een buitenstaander voelde. Een mooie samensmelting van autobiografie en memoires.