Bittere bloemen

De roman bestaat uit de monologue intérieur van een zieke bejaarde man, E. Busken, die in een zorginstelling hulpeloos zit vastgegespt in een rolstoel. Busken ergert zich aan de infantiele behandeling door het zorgpersoneel, de arrogante houding van de artsen, de alom gebezigde eufemismen, en het domme en irritante gedrag van zijn medebewoners. Daarom heeft hij besloten voortaan te zwijgen. Maar in zijn hoofd formuleert hij de prachtigste volzinnen. Gefoeter op personeel en medebewoners wordt afgewisseld met herinneringen aan de tijd dat hij nog vol in het leven stond, zijn vroege jeugd in Nederlands-Indië, en zijn verfoeide moeder. En ondanks hevige bevingen, schrijft hij op faxrollen lange teksten in geheimschrift. Zijn enige vreugd in de dagelijkse sleur is roken. Maar ook op de rookplek zit het hem tegen. Zijn roken wordt bemoeilijkt door zijn bevingen, en medebewoners hebben het op zijn rookwaar voorzien. Het meest schrijnend zijn Buskens eenzaamheid en totale gebrek aan controle over het eigen leven. Busken wordt geleefd. Ook al zou hij praten, er is niemand die echt luistert.

Een bundeling van autobiografische teksten van de Nederlandse auteur Jeroen Brouwers (1940-2022). Hoewel de auteur beweerde geen autobiografische schrijver te zijn, bevat zijn oeuvre tal van passages die, waar of niet waar, gebeurtenissen uit zijn eigen leven oproepen. Deze bundeling bevat zulke teksten, afkomstig uit publicaties die niet meer in omloop of gemakkelijk voorhanden zijn. 'Alles echt gebeurd' zal een groep van vooral literaire lezers aanspreken. Jeroen Brouwers (Batavia, 1940 - Maastricht, 2022) was een bekende Nederlandse auteur en journalist. Hij schreef meer dan zestig boeken. Zijn werk werd in verschillende landen uitgegeven en won meerdere prestigieuze literaire prijzen, zoals de AKO Literatuurprijs, de Constantijn Huygens-prijs en de ECI Literatuurprijs.

Het zuidoosten van Nederland, de jaren vijftig van de twintigste eeuw, een mannenkloostergemeenschap met jongenspensionaat: broeder Bonaventura is hier getuige van seksueel misbruik, sadisme en vernedering van de jongens in het pensionaat door de kloosterlingen. Bonaventura doet zelf niet mee met de misdadige praktijken, maar zwijgt erover net als iedereen. Maakt dit hem medeplichtig? Is het lafheid? Indringende roman over seksueel misbruik en misdadige praktijken binnen de rooms-katholieke kerk.

De tweede roman van de Zwitserse auteur (1985) gaat over de jonge succesauteur Marcus Goldman die in 2008 in het huis van zijn mentor Harry Quebert zijn writer’s block probeert te overwinnen. Als in diens tuin het lijk wordt gevonden van een minderjarige waarmee Quebert een relatie blijkt te hebben gehad en hij wordt gearresteerd, probeert Goldman al schrijvende diens onschuld te bewijzen. Het boek werd in Frankrijk een publiekssucces en veelvuldig bekroond. Het sterk op Amerikaanse thrillerleest geschoeide boek (oppervlakkige karaktertekeningen en een vooral door plot en spanning gestuurd verhaal) boeit aanvankelijk, maar verliest al snel vaart en vooral krediet. De spanning wordt vaker ondermijnd door de vele, vaak onverwachte verhaalwendingen en herhalingen en de bijna pedant aandoende bespiegelingen over het schrijversvak: Queberts adviezen aan Goldman voorafgaand aan ieder hoofdstuk, de citaten uit Queberts ‘meesterwerk’ 'De wortels van het kwaad' en de flauwe echo’s van thematisch verwante literatuur als 'Lolita' van Nabokov of 'In koelen bloede' van Capote. Helaas blijkt de hype niet meer dan een met cliffhangers behangen melodrama voor een breed publiek dat in de verste verte niet kan tippen aan zijn voorbeeld Philip Roth ('De menselijke smet').

'Makkelijk lezen'-bewerking van de gelijknamige roman van de bij jongeren populaire schrijver (1965). Een verhaal in de ik-vorm, waarin de schrijver Giph met een aantal filmcollega's op vakantie is op La Palma. Hij vertelt over zijn bloedmooie zwangere vrouw, het lijden en de zelfgekozen dood van zijn moeder, de uitspattingen op het vakantie-eiland, en de ontdekking dat zijn vriendin een miskraam krijgt en dat enkele van zijn 'vrienden' hem gigantisch belazerd hebben. Vlot geschreven, met overdrijvingen, gevoel voor humor, en hier een daar een droevige wending. Korte getitelde hoofdstukken, makkelijke woorden. De keuze voor opname van juist deze titel in de reeks Makkelijk Lezen roept wel vragen op: er komen in het boek elementen voor die dit boek zeker tof maken voor slecht lezende jongeren, maar die andere doelgroepen (bijv. inburgeraars) kunnen schokken. Dat ligt dan aan de inhoud, en niet aan de hertaler